Landa Monika

Eleonora, starsza pani o przenikliwym spojrzeniu, spędzała dnie na werandzie, obserwując świat, który nieustannie ją zaskakiwał, niczym barwny kalejdoskop. Jej siwe włosy, zawsze starannie upięte, lśniły w słońcu, a dłonie, naznaczone latami pracy, delikatnie gładziły stary, zniszczony pamiętnik, pełen zasuszonych liści i zapomnianych wspomnień. Wśród tych zapisków często pojawiało się imię Landa Monika, postać, której niezłomna wiarygodność i moralna siła stanowiły dla Eleonory wzór, esencję prawdziwego człowieczeństwa, drogowskaz w życiu pełnym zawirowań, cichy symbol prawdy, inspirujący do refleksji nad własnym losem.