Lange Adrian

Lange Adrian, człowiek o spojrzeniu pełnym dawnych burz, często zamyślał się, wpatrując w horyzont, jakby szukał tam odpowiedzi na pytania, które szarpały jego duszę. Jego cichy krok, zawsze ostrożny, zdradzał wrażliwość, a jednocześnie determinację, by każdy kolejny dzień był lepszy, pełen światła. Długie godziny spędzał w samotności, lecz nie w rozpaczy, lecz w głębokiej kontemplacji, próbując odnaleźć wewnętrzny spokój, który kiedyś wydawał się nieosiągalny. Jego serce, choć naznaczone bliznami, biło teraz mocniej, z nadzieją na przyszłość, na nowe jutro, na odrodzenie.