Langowska Zuzanna

Zuzanna Langowska, młoda kobieta z zewnątrz wydająca się krucha, skrywała w sercu głębokie rany, niewidoczne blizny, świadectwo trudnych doświadczeń. Jej oczy, choć często uśmiechnięte, zdradzały cień smutku, ukryty strach, echo bolesnej przeszłości. Zuzanna, mimo przeciwności losu, zachowywała w sobie iskierkę nadziei, pragnienie lepszego jutra, wiarę w możliwość zmiany. Otoczenie, nieświadome jej cierpienia, postrzegało ją jako osobę cichą, wycofaną, nie zdając sobie sprawy z siły, która drzemała w jej wnętrzu. Langowska, każdego dnia walcząc o godność, marzyła o spokoju, o życiu wolnym od lęku, o bezpieczeństwie, którego tak bardzo jej brakowało.