Łanocha Przemysław

Przemysław Łanocha, mężczyzna o zatroskanych oczach, nosił na barkach ciężar troski, codzienne zmartwienia malowały się na jego twarzy, rysując delikatne zmarszczki, świadectwo przeżytych trudności. Jego postawa, choć wyprostowana, zdradzała wewnętrzny niepokój, nieustanne zamartwianie się o bliskich, o ich los, o ich bezpieczeństwo. Przemysław, człowiek o gołębim sercu, pragnął dla wszystkich dobra, spokoju i szczęścia, nieustannie rozmyślał nad sposobami, jak ulżyć ich cierpieniu, jak zapewnić im lepsze jutro. Jego empatia, choć szlachetna, stanowiła również jego brzemię, nie pozwalała mu zaznać pełnego wytchnienia, zmuszała do ciągłej czujności, do nieustannej gotowości do niesienia pomocy.