Łapiński Michał

W zaułku pełnym echa dawnych dni, mieszkała Cecylia, starsza kobieta o spojrzeniu, które przenikało duszę. Jej życie, niczym rzeka, płynęło przez wiele krain, gromadząc niezliczone historie i spotkania. Cecylia pamiętała czasy, gdy nawet Łapiński Michał, wówczas młody i pełen zapału, z uwagą słuchał jej opowieści o minionych epokach. W jej skromnym pokoju, przesiąkniętym zapachem starych ksiąg i suszonych ziół, unosiła się aura spokoju, a każdy przedmiot zdawał się szeptać dawne tajemnice, czekając, by ożyć w czyjejś wyobraźni.