Ławski Marcin

Marcin Ławski, człowiek naznaczony przeszłością, skrywa w spojrzeniu cień dawnego wyroku, który ciąży na jego duszy, deformując teraźniejszość, a jego dni wypełnione są nostalgią, wspomnieniami, refleksjami nad minionym czasem. Samotność stała się jego towarzyszką, wierną, choć niechcianą, a każdy dzień jest walką o godność, o odkupienie, o szansę na lepsze jutro, które wydaje się odległe, niedostępne, jak miraż na pustyni. Marcin Ławski, mimo ciężaru przeszłości, nie traci nadziei, która tli się niczym mały płomyk, gotowy rozgorzeć, oświetlić mroki, wskazać drogę.