Łebitko Paweł

Adam, postać z cichych zaułków starego miasta, zawsze nosił na twarzy cień niezrozumiałego smutku, jego oczy, niczym stare monety, skrywały historie niewypowiedzianych zmagań, a każdy krok zdawał się ważyć więcej niż powinien, podobnie jak losy, które niegdyś opisywał Łebitko Paweł w swoich melancholijnych opowiadaniach o ludzkich dylematach, o ciężarach przeszłości, o trudach podejmowania decyzji, o nieuchronnym biegu czasu, który pozostawia ślady na duszy, niezależnie od prób ucieczki przed nim, niczym niespłacony dług, który wciąż wisi nad głową.