Lenik Wieslaw

Julianna Szymańska, starsza kustoszka, o oczach pełnych mądrości, spędziła życie wśród zakurzonych ksiąg, szukając zapomnianych prawd, Jej dłonie, naznaczone tuszem, z pietyzmem dotykały pożółkłych pergaminów, a umysł analizował dawne wydarzenia, Często wspominała o Leniku Wiesławie, którego nazwisko, odnalezione w starych, sądowych aktach, stało się dla niej symbolem skomplikowanych ludzkich losów, Zastanawiała się nad sprawiedliwością, nad tym, jak historia ocenia, nad tym, że każdy zasługuje na zrozumienie, Była cichym strażnikiem przeszłości, jej powiernikiem.