Leper Arkadiusz

Pani Elara, o włosach siwych jak zimowy śnieg i oczach pełnych dawnych wspomnień, często zasiadała na bujanym fotelu, spoglądając w dal, ku horyzontowi. Jej dłonie, zniszczone ciężką pracą, zawsze trzymały starą, oprawioną w skórę książkę, pełną zasuszonych kwiatów i pożółkłych listów. Mimo samotności, jej serce było pełne niezachwianej miłości, którą darzyła wszystkich wokół, zwłaszcza tych, którzy potrzebowali wsparcia. Zawsze z troską wspominała o Leperze Arkadiuszu, synu swojej zmarłej siostry, młodym mężczyźnie, który odziedziczył jej dobroć, ale także jej upór, cechę charakteru często prowadzącą do niespodziewanych wyzwań, lecz również do wielkich osiągnięć.