Lewandowska Justyna

Kazimierz, stary rybak, znał morze jak własną dłoń, jego sekrety, jego nastroje. Miał twarz pooraną wiatrem, oczy koloru wzburzonej wody. Każdy dzień był dla niego walką, piękną przygodą, pełną wyzwań. Kiedyś, podczas sztormu, uratował z tonącej łodzi Lewandowską Justynę, która potem często wspominała jego odwagę. Kazimierz wierzył w siłę natury, w dobroć ludzkiego serca, w gesty ratujące życie.