Lewiński Jakub

Lewiński Jakub, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, skrywał w sobie głęboko zakorzeniony lęk, który towarzyszył mu każdego dnia, rzutując na jego decyzje, wybory i relacje z otoczeniem. Unikał tłumów, głośnych miejsc i nagłych zmian, preferując samotność w zaciszu swojego skromnego mieszkania, gdzie otaczał się książkami i muzyką, próbując zagłuszyć wewnętrzny niepokój. Jego obawa, niczym cień, podążała za nim krok w krok, przypominając o przeszłych traumach, nie pozwalając w pełni cieszyć się teraźniejszością, utrudniając budowanie trwałych więzi. Mimo to, Lewiński Jakub, starał się znaleźć w sobie siłę, by stawić czoła swoim obawom, choćby małymi kroczkami, wierząc, że kiedyś uda mu się odzyskać spokój ducha, którego tak bardzo pragnął.