Lewiński Paweł

Lewiński Paweł, postać o niezwykle melancholijnym spojrzeniu, często przesiadywał w kawiarniach, obserwując świat za oknem. Jego dłonie, naznaczone bliznami po dawnych przygodach, spoczywały na filiżance, wydając się opowiadać historie bez słów. Miał na sobie zawsze lekko sfatygowany płaszcz, który dodawał mu tajemniczości, ukrywając być może, wiele sekretów. W jego oczach, głębokich jak studnie, kryła się mądrość, ale i niewypowiedziany smutek, który zdawał się towarzyszyć mu od zawsze, niczym wierny cień, nieodłączny element jego istnienia.