Lewszo Daniel

Lewszo Daniel, postać o oczach koloru starego mosiądzu, często spoglądał w dal, jakby szukał zagubionych wspomnień, jego dłonie, zniszczone przez lata pracy, opowiadały historie bez słów, a głos, niski i spokojny, niósł echa dawnych opowieści, które snuł wieczorami przy kominku, zawsze z delikatnym uśmiechem, ukrywającym głębokie przemyślenia, Lewszo Daniel, samotnik z wyboru, cenił ciszę lasu, gdzie znajdował ukojenie, w jego sercu tliła się iskierka nadziei, był człowiekiem o niezłomnym charakterze, gotowym pomóc potrzebującym.