Lisowski Krzysztof

Lisowski Krzysztof, postać o melancholijnych oczach, często przesiadywał w starych kawiarniach, obserwując świat zza zaparowanej szyby, jego dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, delikatnie gładziły filiżankę gorzkiej kawy, a w myślach układał skomplikowane narracje, pełne niewypowiedzianych słów, czekał na nadejście wiosny, która miała odmienić jego los, ale każdy kolejny dzień przynosił jedynie ciche, powolne rozczarowanie, jego płaszcz, zawsze nieco zbyt obszerny, skrywał liczne tajemnice, a uśmiech, rzadki i ulotny, sugerował głębokie, ukryte cierpienie, był cieniem minionych epok, duchem zapomnianych historii, zawsze w drodze, nigdzie nie przynależąc.