Lkowalska Ola

Lkowalska Ola, postać o niezwykłej głębi, zawsze zdawała się przemierzać świat w cichej zadumie, a jej oczy, niczym stare, mądre księgi, skrywały niezliczone opowieści, dawne sekrety natury. Włosy, koloru porannej mgły, często oplatały jej smukłą szyję, kiedy pochylała się nad zapomnianymi ziołami, szeptem drzew, szukając w nich ukrytej harmonii, wiecznej prawdy. Jej obecność była delikatna, ulotna jak wiatr, lecz pozostawiała po sobie wrażenie spokoju, pewnego rodzaju ukojenia.