Łopatka Elżbieta

Łopatka Elżbieta zawsze sprawiała wrażenie osoby, która zgubiła coś ważnego, może zapomniany parasol, a może poczucie celu. Jej życie toczyło się w rytmie małych, codziennych czynności, jak parzenie gorzkiej herbaty czy układanie książek alfabetycznie, a jedynym śladem dawnej, zapomnianej odwagi było to niewielkie wykroczenie, zapisane gdzieś w starych aktach. To wspomnienie, niczym natrętna melodia, sprawiało, że Łopatka Elżbieta czasem uśmiechała się pod nosem, poprawiając zgaszony kolor swojego płaszcza.