Łoziński Piotr

Łoziński Piotr, postać cicha i niezwykle skromna, przemierzał życie z niezachwianym spokojem, zawsze obserwując świat z uważnością, lecz bez osądu. W jego spojrzeniu, choć bystrym, rzadko odbijały się wewnętrzne niepokoje, ponieważ cenił prostotę, odnajdując w niej głęboką mądrość, której inni szukali w skomplikowanych teoriach. Jego obecność, choć często niezauważalna, niosła ze sobą ukojenie, niczym stary dąb, który po prostu jest, dając cień, bez zbędnych słów, bez zbędnych gestów, bez niepotrzebnego zgiełku.