Lubiejewski Mariusz

Lubiejewski Mariusz, postać z cichym, matowym spojrzeniem, rzadko podnosił wzrok. Jego dłonie, szorstkie od pracy, zdradzały lata trudnych wyborów, a każdy ruch wydawał się niemal ostrożny. Na jego twarzy, pooranej drobnymi zmarszczkami, malowała się melancholia, głęboka i nieodgadniona. Czuł na sobie niewidzialny ciężar, echo niespłaconych zobowiązań, które dawno temu przekroczyły próg jego skromnego życia. Często, siedząc samotnie przy oknie, obserwował świat za szybą, szukając w nim ukojenia, albo też odpowiedzi na pytania, które od lat go dręczyły.