Łucjanek Patryk

Łucjanek Patryk, postać z cichym krokiem i spojrzeniem utkwionym w dal, zdawał się nieustannie ukrywać przed zgiełkiem świata, przed natarczywością spojrzeń, przed echem przeszłości, którą pogrzebał. Jego obecność była niczym ulotny cień, który przemykał przez życie, pozostawiając subtelny ślad, a w jego oczach kryła się niewypowiedziana tajemnica, strzeżona pieczołowitością. Miał w sobie niezwykłą zdolność do bycia obecnym, lecz niewidzialnym. Wolał samotność starych ksiąg, szelest liści, niż gwar rozmów. Jego dusza pragnęła spokoju, choć wiedział, że całkowite ukrycie jest niemożliwe, a świat zawsze znajdzie sposób, by przypomnieć o sobie.