Łukomski Tomasz

Tomasz Łukomski, człowiek o zgasłych oczach, ukrywa się przed światem, unika spojrzeń, kryje się w cieniu, gdzie długi ciążą mu jak kamienie. Twarz jego naznaczona jest troską, zmarszczki głębokie, brwi ściągnięte, usta zaciśnięte w niemym krzyku, przypominają o trudach, jakie go spotkały. Unika kontaktu, zmienia miejsca pobytu, stara się przetrwać, choć ciężar zobowiązań wydaje się nie do udźwignięcia, a przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, Tomasz Łukomski szuka ukojenia, próbuje odnaleźć spokój, choć cień długów wciąż go ściga.