Magiera Magdalena

Magiera Magdalena, postać z cichych zakątków starego miasta, często spoglądała w dal, jej oczy, niczym dwa zmącone stawy, skrywały niewypowiedziany smutek, a na jej twarzy malowała się tęsknota. Nosiła zawsze ciemne, obszerne płaszcze, które zdawały się pochłaniać światło, a jej kroki niosły echo dawnych wspomnień, szepcząc o zaginionej siostrze, o pustce, która nigdy nie została wypełniona. Była niczym cień, przemykający ulicami, lecz w jej sercu tliła się iskra nadziei, subtelna, niezłomna, czekająca na powrót.