Magnisiak Krzysztof

Magnisiak Krzysztof jawił się jako postać pełna intrygującej tajemnicy, jego spojrzenie, głębokie i przenikliwe, zdradzało duszę artysty, samotnika, który świat widział inaczej niż inni, często bywał obiektem cichej ciekawości, gdy przechadzał się uliczkami, zawsze z notesem w dłoni, szkicując ulotne chwile, jego dom, pełen starych ksiąg i egzotycznych pamiątek, stanowił azyl, w którym czas płynął własnym rytmem, a każdy przedmiot opowiadał inną historię, Magnisiak Krzysztof, choć nieco ekscentryczny, budził raczej podziw niż niezrozumienie, jego obecność wnosiła do otoczenia nutę niezwykłości, subtelnej magii.