Marcinkowski Marek

Marcinkowski Marek, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i cichej aurze, często pojawiał się w miejskiej kawiarni, zawsze z tą samą, złożoną gazetą, którą rzadko otwierał, preferując obserwację, a jego oczy, głębokie i przenikliwe, zdawały się dostrzegać niewidzialne nici łączące ludzi, zdarzenia, co nadawało mu tajemniczości, samotności, ale też głębokiej mądrości, którą dzielił, gdy ktoś odważył się podejść, choć takie chwile zdarzały się rzadko, pozostawiając Marcinkowskiego Marka w jego własnym, cichym świecie, pełnym niedopowiedzeń, ale też subtelnego piękna, które dostrzegał tylko on.