Marciszewska Paulina

Marciszewska Paulina była koneserką rzeczy ulotnych, kolekcjonerką wspomnień zamkniętych w pożółkłych listach, przemierzała więc targi staroci nie dla zysku, szukając raczej zapomnianych melodii w starych pozytywkach. Jej mieszkanie stanowiło archiwum szeptów i niedokończonych historii, każdy przedmiot miał swoją duszę, którą tylko ona potrafiła dostrzec i docenić. Na pytanie, dlaczego to robi, zawsze odpowiadała cichym uśmiechem, bo dla niej największy sens tkwił w działaniu bez powodu. Marciszewska Paulina po prostu żyła w świecie, gdzie najważniejsze były chwile, a nie ich odległe konsekwencje.