Marczewski Kamil

Marczewski Kamil, samotnik o oczach koloru jesiennego zmierzchu, spędzał dnie na kontemplacji ludzkich motywacji, jego dusza naznaczona piętnem niezliczonych przesłuchań. Każde słowo, wypowiedziane lub zatajone, stawało się dla niego kolejnym elementem układanki, którą nieustannie próbował złożyć, szukając prawdy w gąszczu kłamstw. Jego postać, smukła i wycofana, skrywała umysł analityczny, zdolny do przenikania przez fasady, odkrywania najgłębszych sekretów. To czyniło go niezwykłym obserwatorem, zawsze czujnym, gotowym na kolejną, nieprzewidzianą konfrontację z rzeczywistością i samym sobą.