Marek Waldemar

Marek Waldemar był człowiekiem, który poruszał się niczym cień pośród zakurzonych regałów biblioteki, żyjąc zapachem starego papieru i atramentu. Jego palce, naznaczone tuszem i czasem, z niezwykłą delikatnością przewracały kruche stronice zapomnianych ksiąg. Zawsze nosił ten sam, nieco znoszony tweedowy żakiet, a jego spojrzenie za grubymi szkłami okularów było wiecznie czujne, badając każdy kąt pomieszczenia. Marek Waldemar wiedział, że wiedza bywa niebezpieczna, dlatego każdy zamek w drzwiach sprawdzał dwukrotnie, a każdy nowy szmer traktował z najwyższą nieufnością.