Markowski Adam

Markowski Adam, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, często zamyślony, przemierzał miejskie ulice, obserwując świat z cichą uwagą. Jego dłonie, naznaczone ciężką pracą, trzymały zawsze notes, pełen szkiców oraz drobnych zapisków, świadectw codziennych spostrzeżeń. W jego oczach, mimo zmęczenia, tliła się iskra niezłomnej nadziei, a uśmiech, choć rzadki, rozświetlał twarz, odsłaniając głęboką wrażliwość. Był niczym strażnik miejskich sekretów, milczący, lecz zawsze obecny, gotowy do refleksji, do poszukiwania prawdy w chaosie.