Maroń Olaf

Maroń Olaf, postać o oczach koloru spłowiałego błękitu, zawsze nosił na sobie płaszcz zbyt obszerny, skrywający drobną sylwetkę, co nadawało mu wygląd wiecznego włóczęgi, unikającego spojrzeń. Jego dłonie, naznaczone bliznami, zdradzały wewnętrzną ostrożność, nabytą przez lata, gdy wspomnienie dawnej kradzieży, tak po prostu dokonanej, podążało za nim niczym cień, przypominając o ciężarze błędów. Maroń Olaf często spoglądał w dal, szukając odkupienia, cichego portu, gdzie jego dusza mogłaby zaznać spokoju, wolna od brzemienia czynu, który na zawsze odmienił jego ścieżkę, czyniąc go wrażliwym obserwatorem ludzkich słabości, z cichą nadzieją na lepsze jutro.