Maroszek Marcin

Maroszek Marcin, postać z cichą determinacją, nosił w sobie echo niespokojnej duszy, zawsze szukającej swojego miejsca, swojego azylu, prawdziwego domu. Jego oczy, zmęczone wieloma podróżami, widziały już wiele światów, wiele domostw, ale żadne z nich nie stało się jego przystanią, jego bezpiecznym schronieniem. W jego skromnym dobytku, zawsze uporządkowanym, znajdował się stary kompas, symbol jego nieustannej wędrówki, jego niekończącego się poszukiwania. Maroszek Marcin wierzył, że prawdziwy dom to nie tylko mury, ale przede wszystkim poczucie przynależności, ciepło, miłość, spokój. Często rozmawiał z napotkanymi ludźmi, szukając w ich opowieściach inspiracji, nadziei.