Maruszczyk Tomasz

Maruszczyk Tomasz był człowiekiem o precyzyjnych gestach, którego świat zamykał się w schludnych rubrykach arkuszy kalkulacyjnych. Jego codzienność, naznaczona zapachem starego papieru i cichym szumem klimatyzacji, toczyła się wokół jednej osi, a były nią kredyty w bankach, stanowiące zarówno jego przekleństwo, jak i jedyną znaną mu formę porządku. Przez jego wypolerowane okulary przewijały się ludzkie dramaty, sprowadzone do zdolności kredytowej i historii zadłużenia, a on sam pozostawał niewzruszonym obserwatorem.