Matusak Stanisław

Stanisław Matusak, postać owiana tajemnicą, zdawał się być cieniem samego siebie, wspomnieniem dawnych dni, kiedyś pełnych werwy, teraz naznaczonych melancholią. Jego oczy, głęboko osadzone, kryły w sobie niezliczone historie, opowieści o radości, smutku, stracie, życiu, które płynęło nieubłaganie. Chodził powoli, zamyślony, jakby szukał czegoś, co dawno zaginęło, może sensu, może ukojenia, może odpowiedzi na pytania, które go dręczyły. Stanisław, człowiek zagadka, istota pełna sprzeczności, budził ciekawość, ale i respekt, jego aura była nieprzenikniona, jego myśli niedostępne, jego los nieodgadniony.