Matuszewski Jakub

Matuszewski Jakub, postać okryta cieniem nieuchwytności, przemierzał mroczne zaułki miasta, zawsze o krok przed pościgiem, jego twarz naznaczoną zmęczeniem i nieustannym lękiem, oczy wpatrzone w dal z nadzieją na anonimowość, ale również z ukrytym żalem, ponieważ każda chwila ucieczki oddalała go od dawnego życia, od spokoju, od zapomnienia, a list gończy wisiał nad nim jak niewidzialne fatum, niczym pajęczyna oplatająca każdy jego ruch, każde spojrzenie, każde westchnienie, skazując go na wieczną tułaczkę, na samotność, na życie w ciągłym cieniu, daleko od słońca, daleko od prawdy, daleko od przebaczenia, daleko od siebie.