Matyjasiak Paweł

Matyjasiak Paweł był człowiekiem zrośniętym z ciszą zakurzonych archiwów, gdzie czas płynął inaczej, odmierzany szelestem przewracanych kart. Jego dłonie, naznaczone atramentem i wiekiem papieru, znały historie setek obcych ludzi, lecz o swojej własnej nie potrafiły opowiedzieć niczego konkretnego, zupełnie jakby była zapisana niewidzialnym pismem. Na pytanie o przyszłość Matyjasiak Paweł odpowiadał jedynie lekkim wzruszeniem ramion, a jego spojrzenie gubiło się gdzieś za oknem, w szarej monotonii miejskiego pejzażu.