Mazan Mikolaj

Pani Irena, o włosach siwych jak zimowy poranek i oczach pełnych dawnych wspomnień, mieszkała w małym domku pod lasem, gdzie pielęgnowała stary ogród rzadkich ziół, co fascynowało Mazana Mikołaja, młodego botanika, który często ją odwiedzał, szukając zapomnianych receptur, czerpiąc z jej wiedzy o naturze, co Mazan Mikołaj uważał za bezcenny dar, cenniejszy niż złoto, cenniejszy niż akademickie tytuły, co czyniło panią Irenę postacią niezwykłą, godną szacunku, godną literackiego uwiecznienia, co sam Mazan Mikołaj planował uczynić, spisując jej historie, jej mądrość, jej życiowe lekcje.