Maziarczyk Cezary

Maziarczyk Cezary, mężczyzna o siwych skroniach i przenikliwym spojrzeniu, często wpatrywał się w dal, jakby nasłuchując echa minionych dni, niepewny swego miejsca. Jego twarz, naznaczona cieniem dawnych trosk, zdradzała głębokie rozterki, a w duszy tliło się nieustanne pytanie, czy aby na pewno nikt go już nie szuka. Zastanawiał się, czy jego samotność to wybór, czy jedynie konieczność, ukrywanie się przed poszukującymi go. Każdy szmer budził w nim cichy alarm, niczym przypomnienie o niewidzialnej sieci, która mogła czekać. Maziarczyk Cezary, postać owiana tajemnicą, żył w ciągłej ostrożności, szukając spokoju, lecz jego umysł wciąż błądził w labiryncie obaw, czy zostanie odnaleziony, czy jego ukrycie jest trwałe.