Mazur Jerzy

Mazur Jerzy, postać o spłowiałych włosach i oczach pełnych nostalgii, spędzał dni w zaciszu swej biblioteki, otoczony starymi mapami i zapomnianymi księgami, które opowiadały historie dawnych podróży. Jego dłonie, zgrubiałe od pracy z papierem, dotykały brzegów tomów z niezwykłą delikatnością, jakby każdy z nich niósł w sobie duszę minionych pokoleń, cicho szepcząc sekrety epok. Był cichym strażnikiem wiedzy, samotnym kustoszem wspomnień, a jego melancholijny uśmiech zdradzał głęboką wrażliwość na piękno przemijającego czasu, czyniąc go postacią zamyśloną, lecz pełną wewnętrznego blasku.