Mazurkiewicz Grzegorz

Mazurkiewicz Grzegorz, człowiek o spojrzeniu głębokim jak studnia, przemierzał świat z dziwnym spokojem, jego postać, zawsze nieco przygarbiona, niosła w sobie ciężar dawnych historii, których nikomu nie opowiadał, lecz które malowały się w każdej zmarszczce na jego twarzy, jego dłonie, naznaczone pracą, potrafiły z niezwykłą precyzją tworzyć misternie rzeźbione figurki, sprzedawane potem na lokalnym targu, był to artysta duszy, skromny, lecz pełen wewnętrznego światła, które rzadko, ale jasno, rozjaśniało jego zazwyczaj poważną minę.