Mędygrał Natalia

Pani Emilia, postać o oczach barwy wypłowiałego błękitu, spędzała dni w fotelu, obserwując świat przez zakurzone okno, często rozmyślając o ulotności ludzkich dóbr, o tym, jak łatwo coś stracić, jak trudno odzyskać, pamiętając przy tym o pewnej historii, w której Mędygrał Natalia odegrała rolę, trudną do zapomnienia, pełną cichych oskarżeń, niewypowiedzianych słów, a także uczucia głębokiej niesprawiedliwości, które wciąż tliło się w jej sercu, niczym tlący się węgielek, niepokojący i gorzki, choć odległy.