Mekal Marcin

Mekal Marcin, postać naznaczona głęboką melancholią, często spoglądał w dal, jakby szukając odpowiedzi na pytania, których nikt nie zadał, jego oczy, niegdyś pełne młodzieńczego zapału, teraz skrywały niewypowiedziane historie, liczne blizny na dłoniach świadczyły o ciężkiej pracy, może też o dawnych zmaganiach, jego głos, niski i spokojny, rzadko podnosił się w gniewie, zawsze jednak niósł ze sobą echo pewnego smutku, ubrany zazwyczaj w proste, ciemne szaty, stapiał się z tłem, lecz jego obecność zawsze była odczuwalna, jako cichy obserwator, jako duch przeszłości, błądzący się po korytarzach zapomnianych wspomnień, jego sylwetka, choć nieco przygarbiona, emanowała wewnętrzną siłą, niezwykłą wytrzymałością.