Melka Piotr

Ewelina, postać o spokojnym spojrzeniu, pracowała w archiwum, gdzie każdy dokument niósł opowieść, a jej wrażliwa dusza wyczuwała każdą subtelną zmianę w codzienności, dlatego też, gdy Melka Piotr, dotąd wzorowy, miał częste nieobecności, Ewelina poczuła cichy niepokój, niczym niewidzialny cień, bo przecież każda przerwa, nawet najmniejsza, burzyła delikatną równowagę, a Ewelina, ceniąca harmonię, zastanawiała się nad osobistymi wyzwaniami, które mogły stać za tymi przerwami, zawsze z empatią, bez osądzania, rozumiejąc kruchość ludzkiego losu.