Michalczuk Mateusz

Michalczuk Mateusz, postać o oczach zmęczonych, a jednak przenikliwych, często stał na skraju lasu, obserwując horyzont, szukając tam odpowiedzi, czekając na powrót czegoś. Jego dłonie, zniszczone ciężką pracą, zawsze zaciskały się na starej lasce, symbolu trudnej podróży, nieustannego błądzenia. Mówiono, że kiedyś przekroczył niewidzialną granicę, barierę moralną, co naznaczyło jego duszę piętnem, co sprawiło, że serce stało się ciężkie, niczym kamień. Teraz, w każdym jego ruchu, w każdym spojrzeniu, czuć było echo tamtego zdarzenia, odległego, ale wciąż bolesnego.