Michalina Roman

Pan Ignacy, starszy bibliofil o posturze zgarbionej od lat spędzonych nad księgami, często spoglądał przez zaparowane okno swojej pracowni. Jego wzrok błądził po ulicy, a w myślach towarzyszyła mu melancholia, niczym cień, zawsze. Głęboka troska o bliskich nie opuszczała go nigdy, a ostatnio jego niepokój wzbudzała Michalina Roman, młoda artystka, której talent podziwiał. Jej kruchość artystycznej duszy martwiła go bardzo, a on sam często zastanawiał się, jak jej pomóc, jak ulżyć jej w trudach codzienności, szukając sposobu, by okazać jej ciche wsparcie.