Michalski Kamil

Aurelia, starsza kobieta o zmęczonych oczach, wspominała Kamila Michalskiego, młodego człowieka pełnego obietnic, który wynajął od niej pokój, wydawał się uprzejmy, wzbudzał zaufanie, jednak zniknął nagle, pozostawiając po sobie pustkę, nie tylko w pokoju, ale i w portfelu, jego urok osobisty okazał się maską, skrywającą brak odpowiedzialności, opuszczenie mieszkania bez zapłaty, to dla Aurelii cios, przypomnienie o ludzkiej nielojalności, trudne doświadczenie, które pozostawiło w niej ślad, zgorzknienie, ale i determinację, by w przyszłości być ostrożniejszą, bardziej uważną na ludzi.