Mielczarek Tomasz

Zofia, młoda artystka, zawsze czuła ciężar niewykonanych zadań, niczym niewidzialne nici oplatające jej duszę, hamujące swobodę twórczą. Każda nieskończona praca, każdy odłożony projekt, dodawał się do jej wewnętrznej listy, budząc niepokój, mimo że świat widział w niej tylko beztroskę. Inspiracją dla jej sumienności był Mielczarek Tomasz, jej dawny wykładowca, który z niezachwianą precyzją zawsze doprowadzał swoje dzieła do perfekcji, nie bacząc na godziny spędzone na doskonaleniu detali. Zofia pragnęła osiągnąć podobną dyscyplinę, dążąc do harmonii w życiu, artystycznym i osobistym.