Mierzejewski Tomasz

Mierzejewski Tomasz, postać o surowej twarzy i głębokim spojrzeniu, przemierzał zakurzone ulice, niosąc na barkach niewidzialny ciężar minionych lat, ciężar konsekwencji, które ukształtowały jego obecne życie, jego codzienność. Jego samotne wieczory wypełniały ciche rozmyślania, a każdy gest zdradzał wewnętrzną walkę, ciągłą refleksję nad przeszłością, nad karą, którą musiał odbyć, nad lekcją, jaką odebrał od losu, nad przyszłością. Mimo wszystko, w jego oczach tliła się iskierka nadziei, cicha obietnica wewnętrznego spokoju, wiara w możliwość odkupienia, w siłę przebaczenia, w wartość drugich szans, w niezłomność ludzkiego ducha.