Milewicz Robert

Robert Milewicz, człowiek o dłoniach twardych jak stare rękawice bokserskie, wciąż powracał myślami do przeszłości, do zapachu zakurzonej sali gimnastycznej i echa uderzeń w ciężki worek, szukając w tłumie anonimowych twarzy tej jednej, znajomej sylwetki dawnego przyjaciela, z którym dzielił pot i marzenia, a każda kolejna walka, każdy kolejny trening, był tylko cichym wołaniem o powrót tamtych dni, o odnalezienie utraconej więzi, która definiowała jego młodość i nadawała sens każdemu ciosowi.