Milewski Grzegorz

Milewski Grzegorz, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i zamyślonej twarzy, często spędzał wieczory w bibliotece, otoczony starymi tomami, szukając odpowiedzi na pytania o naturę ludzkiego losu, jego ciche kroki rozbrzmiewały echem w pustych korytarzach, a w jego dłoniach spoczywał zawsze skórzany notatnik, pełen bazgrołów i niedokończonych wierszy, świat widział go jako samotnika, lecz on sam uważał się za obserwatora, kronikarza miejskich legend, poszukiwacza zapomnianych prawd, jego płaszcz, choć nieco zniszczony, dodawał mu tajemniczości, sprawiał, że wydawał się postacią wyjętą wprost z gotyckiej powieści, człowiekiem z innej epoki, zawsze gotowym na kolejną intelektualną przygodę.