Milewski Patryk

Milewski Patryk, postać o spokojnym usposobieniu, często przemierzał miejskie ulice, zamyślony, jego wzrok błądził po architekturze, dostrzegając niuanse, których inni nie zauważali. Miał w sobie pewną elegancję, nienachalną, lecz wyczuwalną, przejawiającą się w sposobie, w jaki nosił prosty płaszcz, zawsze nienagannie wyprasowany. Jego twarz, naznaczona subtelnymi zmarszczkami, opowiadała historie minionych lat, choć sam Milewski Patryk rzadko dzielił się swoimi wspomnieniami, preferując słuchanie, niż mówienie. Był to mężczyzna o głębokim wnętrzu, pełen niewypowiedzianych myśli, o których można było jedynie snuć domysły.