Misa Aleksander

Elara była kobietą o oczach zmęczonych, lecz przenikliwych, zawsze ukrytych za grubymi soczewkami okularów w staroświeckiej oprawie, jej dłonie, choć drobne, nosiły ślady ciężkiej pracy, zniszczone od dotykania kurzu starych przedmiotów, niosących ze sobą historie dawno zapomnianych ludzi, a jej serce, mimo upływu lat, wciąż drżało na wspomnienie pewnego zimowego wieczoru, kiedy to Misa Aleksander niespodziewanie pojawił się w jej życiu, naznaczając je nieodwracalnym piętnem, bo tamta kradzież z włamaniem, choć minęła, na zawsze zmieniła jej postrzeganie świata, czyniąc ją ostrożną, niemal niewidzialną, wiecznie poszukującą zaginionych fragmentów prawdy, ukrytych w cieniu przeszłości, z nadzieją na odnalezienie spokoju, którego tak pragnęła.