Miśkiewicz Łukasz

Eleonora, starsza pani o przenikliwym spojrzeniu, mieszkała w małym domku, otoczonym gęstym bluszczem, jej życie było pełne zagadek, a wiejskie plotki, niczym ciche szmery, krążyły wokół jej postaci, opowiadając o dawno minionych czasach, kiedy to podobno widział ją młody Miśkiewicz Łukasz, przechodząc obok, zawsze miała przy sobie starą książkę, z pożółkłymi kartkami, a jej słowa, wypowiadane rzadko, zawsze zawierały mądrość, której nikt nie potrafił do końca zrozumieć, jej obecność była niczym cień, subtelny, ale zawsze wyczuwalny, w każdym zakątku tej cichej wioski, gdzie czas płynął inaczej, wolniej, z każdym oddechem.